Grafsteen van RVTGER IANSEN, oftewel Rutger Jansen, uit 1639. In zijn tijd was het voeren van een achternaam nog niet verplicht, maar in steden wel al gebruikelijk. Als achternaam kozen mensen bijvoorbeeld een patroniem, waarmee je naar de naam van de vader verwijst. ‘Rutger, zoon van Jan’ werd via ‘Rutger Jan’szoon’ ‘Rutger Jans(s)en’.
Rutger had niet alleen een achternaam, maar ook een eigen merkteken; toen een heel normaal verschijnsel en herkenbaar voor iedereen, ook als je niet kon lezen. Zo’n huismerk is een eenvoudig teken, niet meer dan een paar lijntjes, bijna rune-achtig. Waarschijnlijk ligt hun oorsprong in Vroeg-Germaanse symbolen die langzaam maar zeker veranderden in familiesymbolen en van vader op (oudste) zoon overgingen.
Lieve Vrouwekerk, 1986
Lees verder onder ‘Merknaam’