Tot het eind van de Middeleeuwen deed je je behoefte op straat, in de natuur, op een mesthoop of waar dan ook. Langzamerhand werden de steden echter te vol daarvoor. Er kwamen beerputten met een ‘stilletje’ er-boven. Maar wat deed je ’s nachts? Bij nacht en ontij naar buiten, dat was geen pretje. Een pispot bood dan soelaas.
De eerste echte pispotten verschijnen vanaf ongeveer 1375, gemaakt van aardewerk en nog ongeglazuurd. Maar zo’n pot gaat stinken en al snel werden ze geglazuurd, in eerste instantie alleen binnenin en tegenover het oor en later van binnen en van buiten. Aardewerken potten waren goedkoop en zijn tot ver in de 19e de eeuw gemaakt. Had je meer geld te besteden, dan kocht je er één van tin, zoals deze, of één van porselein (mét versiering). Voor de adel was zelfs dat niet chique genoeg: zij gebruikten een zilveren pispot.
Muurhuizen-Stovestraat, 1991.
Lees verder bij ‘Hoge nood’.