Archeoloog Timo d’Holossy vertelt. Het verhaal van de Amersfoortse kei is bij velen vast al wel bekend: hoe de ‘dolle’ jonkheer Everhart Meijster om een weddenschap te winnen de Amersfoortse bevolking zo gek heeft gekregen een enorme zwerfsteen die buiten de stad lag, de stad in te slepen; hoe de “keientrekkers” vervolgens de kei uit schaamte begroeven om een eind te maken aan alle bespottingen die hun ten dele vielen. En hoe de kei vele eeuwen later door Spekkie werd gevonden.

Het heeft even geduurd, voordat het tot me doordrong dat de overeenkomsten met mijn werk onmiskenbaar is en de Amersfoortse kei alle aspecten heeft van een archeologische vondst: een historisch object, verbonden aan de geschiedenis van Amersfoort en haar bewoners.

Het ligt lange tijd verborgen in de ondergrond van de stad. En dan: een zoektocht in opdracht van de gemeente, die begint met het in kaart brengen van de meest kansrijke locaties – je zou het nu een archeologische verwachtingenkaart noemen. Tijdens steekproefsgewijze graverij – vergelijkbaar met onze proefsleuven – wordt het object gelokaliseerd (‘doar istie!’). Daarna opschalen naar een opgraving om de vondst te bergen. Het werk wordt in woord en beeld gedocumenteerd en krijgt alle aandacht van het publiek.

De kei is te zien op de hoek van de Utrechtsestraat met de Stadsring.

Misschien wordt het tijd de kei als de éérste, officieel gedocumenteerde vondst uit te roepen (vondstnummer 1) en Spekkie als Amersfoorts eerste stadsarcheoloog te beschouwen…

Verder lezen? Download het artikel van Timo d’Hollosy in het boek ‘Gespaard verleden’.