Archeologen moeten altijd heel goed opletten èn een heel goed geheugen hebben. Een mooi voorbeeld is het beeldje van Sint Barbara.

Bij de opgraving op de Hof in 1991 werd in de beerkelder van een voormalig huis aan de noordwestkant van het plein een paar fragmenten van een beeldje gevonden. Uit een afvalkuil op een andere plek op het plein kwamen ook stukjes van een beeldje tevoorschijn. Het was een heel oplettende archeoloog of vrijwilliger die bedacht dat de verschillende fragmenten misschien wel van het hetzelfde beeldje waren. Het beeldje in de vitrine is het resultaat van geduldig gepuzzel en een knap staaltje restauratiewerk. Helaas ontbreekt het gezicht.

Het beeldje van Sint Barbara is van pijpaarde gemaakt. Pijpaarde is een heel fijne klei die witte beelden opleverde. De klei werd door de ‘beeldendrucker’ of ‘heyligenbacker’ in een mal gedrukt. Hierdoor konden vrij eenvoudig series gelijke beelden gemaakt worden, waardoor ze ook voor mensen met een klein inkomen betaalbaar waren.

Sint Barbara was de in Middeleeuwen een van de populairste heiligen en de patrones van onder andere gevangenen, beiaardiers, mensen in de bouw en mijnwerkers. Sint Barbara is altijd te herkennen aan de toren in haar handen.

Verder lezen? Download het artikel van André Glazing en Timo d’Hollosy in het boek ‘Gespaard Verleden’.