Tijdens één van de opgravingen rondom Amicitia kwam er een steengoed kruikje tevoorschijn. Op het eerste gezicht niet zo’n bijzondere vondst: scherven van dit soort kruikjes worden wel vaker opgegraven. Dít kruikje echter was puntgaaf. En niet alleen puntgaaf, maar ook nog eens met de kurk er nog op, verzegeld en al. En…, het klotste. Het kruikje was dus gevuld! Het was voor het eerst dat er in Amersfoort zo’n vondst werd gedaan.

Je fantasie gaat direct met je op de loop, want …, wat zat erin? En, zou de inhoud te bepalen zijn zonder het kruikje open te hoeven maken? Gelukkig waren er genoeg aanwijzingen op de kruik zelf. Op het tinnen zegel en de kruik zelf waren stempels aangebracht. Zo kon de herkomst achterhaald worden en daarmee ook de inhoud. En wat blijkt? Het gaat hier om een beroemde en geneeskrachtige drank uit vroeger tijden: mineraalwater!

Mineraalwaterhandel
Mineraalwater stond bekend om zijn heilzame werking en werd al sinds het begin van de 17de eeuw verhandeld. Begin 18de eeuw kwam de commerciële exploitatie goed op gang. Velen waren natuurlijk niet in staat af te reizen naar de heilzame bronnen waar het mineraalwater vandaan kwam. Daarom werd het water geëxporteerd en verkocht via de plaatselijke apotheker. De kruiken waren er in verschillende formaten: 1 liter, ½ liter en ⅓ liter. Mineraalwater heeft toen een enorme bloeiperiode als medicijn gekend. Er werden jaarlijks miljoenen liters verhandeld!

Kruik met inhoud
De Amersfoortse kruik is lichtbruin geglazuurd en heeft een inhoud van een ½ liter. Op de kruik en het zegel staat een merkstempel: ‘APOLLINARIS – BRUNNEN – M – W. Daaronder: GEORG KREUZBERG / AHRWEILER RHEINPREUSSEN’. Het mineraalwater komt dus uit de beroemde Apollinarisbron in Ahrweiler in Duitsland. Ook nu nog is Apollinaris een bekend merk, alleen niet meer verkrijgbaar bij de apotheek, maar gewoon in de supermarkt. Georg Kreuzberg was de exploitant en ook de ontdekker van de bron. Hoe hij die bron ontdekt heeft, daarover doen verschillende verhalen de ronde.

Verder lezen? Download het artikel van Timo d’Hollosy in het boek ‘Een maand op zicht’.